Μη με κοιτάς έτσι! Ένα μικρο κείμενο είμαι κι εγώ, γράφτηκα στο πόδι μες τα άγρια χαράματα και πήγα κι έσκασα σ αυτή την GOD forsaken γωνιά του διαδικτύου για να χάσω κάθε ελπίδα ανάγνωσης!!!!!!!
Δεν έχεις συμπόνια κύριος! Γιατί με έγραψες; αφού όλοι κι όλοι 5 νοματαίοι επισκέπτονται αυτό το μπλογκ . Δεν μπορούσες να τους τα πεις από κοντά???? Ε??? Και όλοι σας! ΣΑς πιάνει η λογοδιάρροια λες και κάποιοι θα μας διαβάσουν αλλά ΑΜ ΔΕ! Πιο πολύ αναλώνεσαι για να φτιάξεις τα δικά σου παρά για να δεις των άλλων . Ποιός σου λέει πως δεν κάνουν και οι άλλοι το ίδιο!
Γιατι μας το κάνετε αυτό ?? Τα κείμενα προορίζονται να διαβαστούν, ξέρεις τι είναι φίλε μου ένα κείμενο που μένει ανανάγνωστο ?? Οχι , δεν είναι γνωστό του ανανά! λίπασμα χωρίς χωράφι, καπότα δίχως πέος, βραχιόλι δίχως χέρι είναι! Γιατί μας το κάνετε αυτό ? Δεν ξέρετε πως όταν βάζεις τις λέξεις σε σειρά αυτές αποκτούν ψυχή? αν μπορουσα θα σκότωνα τον συγγραφέα μου! ΘΑ ΤΟΝ ΣΚΩΤΟΝΑ!(δυστυχώς μονο μου όπλο εναντίον του είναι τα ορθογραφικά λάθη)
Άσε που έτσι που μ 'αφησες εδώ, μπορει άνετα κανεις να με κλέψει! Θα μου πεις , τετοιες μαλακιες που με βάζεις και λέω .... ποιος το χρειάζεται το copyright. Δεν ξερω (μάλλον εσύ δεν ξέρεις και φαίνομαι εγώ μαλακία-γιατι ρε δεν διαβάζεις και τίποτα πριν αρχίσεις να γράφεις?!ΜΕ ΕΚΘΕΤΕΙΣ! ) λέω να τελειώσω γιατί άλλα ήθελες να πεις και άλλα λέω τελεία(..... ώπα αυτό δεν το λέω ... το γράφεις).
Δευτέρα 23 Ιουνίου 2008
Δευτέρα 26 Μαΐου 2008
ΧΙΛ ιεςκαιδυ ΟΠΙΤΕΣ
Οι άνθρωποι έχουν την αξία που τους δίνεις. Εσύ έχεις την αξία που σου δίνουν μείον την αξία που δίνεις στον εαυτό σου. Δεν υπάρχει γυρισμός· ό,τι έγινε θα μένει πραγματοποιημένο για πάντα και όποιος προσπαθεί να το αλλάξει θα πέφτει με τα μούτρα πάνω στον τοίχο της συνείδησής του. Ποτέ δεν είναι αργά αλλά απ’ ότι φαίνεται ποτέ δεν είναι και αρκετά νωρίς. Η ψευδαίσθηση του χρόνου υπάρχει για να καταλαβαίνουμε την κραιπάλη με την οποία τον ξοδεύουμε και να μετανιώνουμε καθώς συνεχίζει να κυλά χωρίς να κάνουμε τίποτα γι’ αυτό. Τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή είναι δωρεάν αλλά ό,τι πληρώσεις παίρνεις και συνήθως δεν παίρνεις αυτό που σου αξίζει ούτε αυτό για το οποίο πλήρωσες.
Αρκετά με τους προλόγους. Η γκιλοτίνα του κυρίως μέρους έχει αρχίσει να πέφτει και δεν μπορώ παρά να προσφέρω το σβέρκο της σκέψης μου στην γλυκιά αίσθηση της υλοποίησης. Ξημέρωσε! Χιονίζει! Κάπως έτσι αρχίζει το πρωινό σε ένα Χριστουγεννιάτικο παραμύθι, αλλά αν και αυτή η πένα με βρίσκει με τις πυτζάμες, εγώ δεν περιμένω δώρα. Κάθομαι άπραγος στο μέσο μιας γιγαντώδους λεωφόρου με τις κόρνες των πετρελαιοδιψών τεράτων να με βρίζουν, με μια γυάλα χρυσόψαρα στα χέρια και φορώντας μονο το μποξεράκι μου! Πως βρέθηκα σ’ αυτή την κατάσταση? Ας τα πάρουμε από την αρχή· τα χρυσόψαρα είναι δύο και κάθε άλλο παρά μικρά ημιπολύτιμα και ντελικάτα πετραδάκια θυμίζουν αφού κάποιος πρέπει να τα ταΐσε λίπασμα με στεροειδή αν κρίνω από την φαλαινοειδή όψη τους που μετά βίας χωρά στη γυάλα και στη συνέχεια τα πότισε καφεΐνη με σπιντ κάνοντας τα χέρια μου να τρέμουν υπό την απίστευτη κούραση που προκαλεί η υπερκινητικότητα τους.
Βέβαια η απορία σας δεν πρέπει να κατευθυνόταν προς τα ψάρια αλλά προς τον ροζ αρκούδο στο μπόξερ μου που καθόλου δεν με τιμά να τον δείχνω στη μέση της Πατησίων και στο γεγονός πως παρότι αμήχανος και απελπιστικά φοβισμένος δεν το κόβω προς Πολυτεχνείο μεριά, να βρω άσυλο μαζί με τους υπόλοιπους τρελούς, παρά μένω στη νησίδα προσφέροντας μια ανάσα άρρωστου γέλιου στους ταλαίπωρους συμπολίτες μας.
Μην παίζεις με τον διάβολο λένε, γιατί θα χάσεις την ψυχή σου! Κι εγώ τους άκουσα όπως και όλοι οι υπόλοιποι νομίζω, αφού δεν θυμάμαι να τον προσκαλέσαμε ποτέ στα παιχνίδια μας, αφενός γιατί θα μας έπαιρνε την ψυχή (και μετά ως γνωστόν μένεις ανασφάλιστος στη μετά θάνατον ζωή) και αφετέρου επειδή κανείς δεν τον εμπιστευόταν για το αν θα κλέβει ή όχι. Βρήκε όμως αυτός τον δρόμο του και ξαναγύρισε στα παιχνίδια μας. Περίμενε καρτερικά στα παγκάκια μέχρι να μας χτυπήσει η εφηβεία κατακέφαλα και μετά κρύφτηκε πίσω από γλυκές φατσούλες, γαλανά μάτια και μικρές φουστίτσες και ω του (ανίερου) θαύματος …. αρχίσαμε να τον κυνηγάμε εμείς για να παίξουμε! Καλά δεν φταίει για όλα η γυναίκα (μόνο στον Αδάμ μην το πείτε αυτό ) αλλά τουλάχιστον για τη δική μου κατάσταση έπαιξε ρόλο όμοιο μ’ αυτόν που είχε παίξει ο Χίτλερ στο ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου.
Που λέτε, με τους φίλους είχε μπει ένα στοίχημα για το αν θα ρίξω ή όχι μια κοπελιά· και όχι, οι φίλοι μου δεν ήταν αρκετά άκαρδοι για να ορίσουν πληρωμή, σε περίπτωση που έχανα, το να βγω με τα σώβρακα στην Πατησίων. Στην χειρότερη θα έχανα 100 ευρώ. Απ’ ότι με πληροφόρησαν αργότερα, κατά τον Γιούνγκ υπάρχει γυναικεία πλευρά μέσα στον άνδρα (οπότε αν κάνεις πουστιά σε δικαιολογεί και η ψυχολογία) και αντίστοιχα στην γυναικεία υπάρχει ανδρική πλευρά (τα λεγόμενα Anima και Animus). Μην σου φαίνεται καθόλου άσχετο αυτό γιατί αν το ήξερα νωρίτερα, θα ήξερα πως παίζω με τον «διάβολο» (πάντα, ΠΑΝΤΑ, σε εισαγωγικά) ότι και να κάνω!!!
Ναι λοιπόν, κάποιος από την παρέα που προφανώς ήθελε την ίδια κοπέλα (και που για το δικό του καλό δεν έψαξα να βρω ποιος είναι) έδρασε με την Anima και αντί να μου πει στα ίσια τι συμβαίνει προτίμησε να πληροφορήσει την «μηλίτσα της έριδος» πως αποτελεί αντικείμενο στοιχήματος. Εντάξει (και δεν το λέω επειδή παίζει να το διαβάσουν και γυναίκες), συμφωνώ πως είναι άδικο να βάζεις τέτοια στοιχήματα αλλά ο μόνος λόγος που το έκανα ήταν η αμφισβήτηση που αντιμετώπιζα απ’ την παρέα μου, αφού πραγματικά το να γίνει κοπέλα μου, το ήθελα πολύ. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα σου πουν «δεν μπορείς» πες ‘μη με πιστεύεις’ ή ακόμα καλύτερα ¨στ’ αρχίδια μου σε γράφω¨ !
Το μήνυμα έλεγε ¨έλα σπίτι μου να φάμε¨ και καθόλου δεν με ψίλιασε το γεγονός πως το έλαβα την επόμενη του στοιχήματος . Φορτώθηκα (που λέει ο λόγος) γαρδένιες και έβαλα ότι καλύτερο βρήκα (χωρίς ιδιαίτερη μέριμνα μπορώ να πω αφού είχα σκοπό να τα βγάλω σύντομα). Το διαμέρισμα ήταν φάτσα στην Πατησίων, πράγμα που αποδεικνύει πως δεν υπάρχουν μόνο ιατρεία και γραφεία σ’ αυτά τα κτίρια όπως νόμιζα ως τότε … προς έκπληξή μου, μένει και κόσμος! Μου άνοιξε καλοκαιρινά ντυμένη, με ένα λουλουδάτο φορεματάκι, και παρότι ήμουν καλεσμένος για φαί, καμία οσμή στον αέρα δεν μαρτυρούσε να μαγειρεύεται κάτι· εντάξει, κάτι μαγειρεύεται αλλά… δεν είναι βρώσιμο σκέφτηκα και η πρότασή της για ένα ποτάκι ήρθε να επιβεβαιώσει την υποψία μου.
(Θα τα διάβασες και στη στήλη του μπεκρή) Το ποτό είναι άτιμο πράγμα. Δεν το αντέχω φίλε μου, δεν το αντεχω! (…) στα αποσιωπητικά που μόλις αφήσαμε πίσω μας παραβλέπονται σφηνάκια και υποβρύχια που καθόλου δεν θέλω να θυμάμαι, αφού απ’ ότι φάνηκε, μόνο εγώ τα έπινα κανονικά, και φτάνουμε στο αποτέλεσμα: είμαστε ο Ντίρλας και η Νηφάλια (τα ονόματα είναι καμουφλαρισμένα επειδή έχω δει να το κάνουν σε ταινία και μ’ άρεσε ) και αποφασίζει η Νηφάλια να παίξουμε την τυφλόμυγα! Μετά από κανα δυο απανωτές επιτυχίες μου, εκείνη παραπονιέται πως ο χώρος είναι πολύ μικρός και πρέπει να βγούμε στον ακάλυπτο για να’ ναι δίκαιο το παιχνίδι. Είμαστε με τα εσώρουχα, το είπα πως έχουμε μείνει με τα εσώρουχα?
¨Μην ανησυχείς, μόνο γραφεία και ιατρεία έχει το κτίριο και μεσημεριάτικα Τετάρτης δεν δουλεύουν!¨ έλεγε και με έβρισκε σύμφωνο, παρότι στην ημιμεθή κατάστασή μου παράβλεπα πως ήταν Πέμπτη. Έβαλα 2 δικές της παντόφλες, την άφησα να μου περάσει την κορδέλα γύρω απ΄ τα μάτια (με την υπόσχεση πως θα με οδηγεί εκείνη κρατώντας με ξέρετε από πού) και βγήκαμε απ’ το διαμέρισμα. Ναι, μην ξεχάσω, μου ζήτησε να κρατάω και την γυάλα με τα χρυσόψαρά της για να τα αφήσουμε να πάρουν λίγο ήλιο τα καημένα, μια που θα βγαίναμε στον ακάλυπτο.
Ο (ποτο/ερωτω)χτυπημένος μου εαυτός είναι πολύ εύπιστος! Η διαδρομή μέχρι τον ακάλυπτο δεν μου φάνηκε μεγάλη ενώ έτσι που βούιζαν τ’ αυτιά μου δεν κατάλαβα πόσο κοντά είναι τ’ αυτοκίνητα. ¨Για να μάθεις να με βάζεις στοίχημα ¨ είπε και τράβηξε την κορδέλα. Και να ‘μαι λοιπόν στην διαχωριστική νησίδα της Πατησίων, στην κατάσταση που σας είχα περιγράψει στην αρχή, να την βλέπω να τρέχει προς την είσοδο φορώντας το φορεματάκι της αφού εφόσον φορούσα εξαρχής την κορδέλα, είχε μπορέσει να ντυθεί· εδώ που τα λέμε, έτσι όπως ήμουν εγώ… και να βαφτεί προλάβαινε.
Τα μειωμένα μου αντανακλαστικά απέδωσαν το πρώτο σπασμωδικό βήμα κάποια δευτερόλεπτα αργότερα αλλά η πόρτα είχε κλείσει πίσω της και ήταν πια πολύ αργά. Η απορία μου υπερνίκησε τα υπόλοιπα συναισθήματα για κανα 2 λεπτά ακόμα και μετά από μια ξαφνική συνειδητοποίηση ένιωσα τόση απογοήτευση, όση θα ένιωθε ο κόμης Δράκουλας αν ναυαγούσε στο νησί των αναιμικών. Η ντροπή με κάρφωνε στο πόστο μου και παρακολούθησα την Νηφάλια να με χειροκροτεί από το μπαλκόνι της. Το πώς γύρισα σπίτι είναι άλλη πιο κουλή ιστορία που αν θέλετε σας την λέω αργότερα· για την ώρα … Έχασες Νίκο ... έχασες! Αυτό είπα από μέσα μου καθώς ένιωθα το βάρος από πολλές (1002 για την ακρίβεια) χυλόπιτες να μου πατάνε το στήθος.
Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2007
Η ΣΤΗΛΗ ΤΟΥ ΜΠΕΚΡΗ
Αν διαβάζεις αυτή τη στήλη τότε ΝΤΡΟΠΉ ΣΟΥ!!! Δεν ντρέπεσαι λιγάκι, ολόκληρο παλικάρι (ή ολόκληρη κοπέλα ή και τα δύο-Θου κύριε) να σε τραβάνε τέτοιοι τίτλοι; Δηλαδή το μόνο που σ’ενδιαφέρει είναι το ποτό; Ού να μου χαθείς να χάνεσαι, ουουου 666 the number of the beast…
Σοβαρά τώρα, δεν είναι τρελό αυτό που συμβαίνει με το αλκοόλ μετά τα 15; Δε λέω, στην παρέα καλό είναι το κρασί, στο καφέ καλό το μπέιλιζ, στο κλάμπ καλή η βότκα και στο ξενυχτάδικο καλό το ουίσκι αλλά έλα που μεταξύ παρέας, καφετέριας κλαμπ και ξενυχτάδικου περνάει η εβδομάδα. Όπου και να πάει κάποιος σήμερα πίνει (ή τουλάχιστον οφείλει να πιει) εκτός από σινεμά (ή θέατρο-μην ξεχνάμε το 2%), λούνα παρκ και συναυλίες (αυτό το τελευταίο στέκει και δε στέκει, βίβε τεκίλα ο σπονσορέρο). ΡΕ ΜΗΠΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑ ΕΘΝΟΣ ΑΛΚΟΟΛΙΚΩΝ?, ιδιαίτερα μετά τα μεθύσια από τις τόσες νίκες της εθνικής που σερνόμασταν καλοκαιριάτικα τύφλα στην Ομόνοια και στον Πύργο το λευκό;
Εγώ σοβαρά (όχι ότι πριν ήμουν ασόβαρος ή δεν έχω άλλο τρόπο να αρχίζω παράγραφο) ανησυχώ για τους φίλους μου. Άλλοςκάνει κοιλιά απ’το πιώμα, άλλος όλη μέρα είναι λιώμα και άλλος δεν πίνει καθόλου!(αυτός ο τρίτος πολύ ξενέρωτος...). Λέω βέβαια ότι ανησυχώ καθώς οι μανάδες τους, στείλανε καθώς πρέπει βουτυρόπαιδα στην Αθήνα για σπουδές και τις βλέπω να παραλαμβάνουνε τον πότη τον Πανάγο απ’τις ταινίες του 60. Απ’ την πλευρά μου, κάνω τα πάντα με μέτρο (όχι του τύπου «αν η στοίβα σφηνάκια δεν είναι ένα μέτρο δεν στσματάω») και ακολουθώ τη στοργική συμβουλή του πατέρα μου: «αν γυρίσεις σπίτι μεθυσμένος,θα στα κόψω τα ... πόδια», δηλαδή δε μεθάω ποτέ.
Δόγμα του 80’: οι κοπέλες που πίνουν είναι δώρο Θεού.Απάντηση του 2000: ΝΟΜΙΖΕΙΣ! Γιατί έλα που οι περισσότερες το αντέχουν παραπάνω απ’το μέσο άντρα και ενώ νομίζεις ότι τις μεθάς μπορεί να σε μεθάνε και μετά να σε πάνε σπίτι τους και να σ’εκμεταλλευτούν σεξουαλικά!(μα τι λέω, πιωμένος ίμε;ε ίμαι, όχι όχι είμαι, ναι ναι έτσι ύμαι γράφεται). Είμαστε άλωστε η γενιά του 00’ (sixties, seventies…zeros) που θυμίζει έντονα τον αριθμό μιας τουαλέτας όπου οι παρέες εναποθέτουν όσα ενστερνίστικαν σε μια βραδιά (οινο,μπυρο,ουισκο,βοτκο)/ποσίας.
Τη αγνώστω τουαλέτα λοιπόν, του κάθε μαγαζιού, που τόσο απλόχερα συνομιλεί με τη γενιά μας. Γιατί; γιατί και οι άλλες δεν ήταν καλύτερες, γιατί και το ούζο και το τσίπουρο δεν είνα τόσο αθώα, έτσι παππού; (έχουν πάντως καλύτερο μεζέ)
Σοβαρά τώρα, δεν είναι τρελό αυτό που συμβαίνει με το αλκοόλ μετά τα 15; Δε λέω, στην παρέα καλό είναι το κρασί, στο καφέ καλό το μπέιλιζ, στο κλάμπ καλή η βότκα και στο ξενυχτάδικο καλό το ουίσκι αλλά έλα που μεταξύ παρέας, καφετέριας κλαμπ και ξενυχτάδικου περνάει η εβδομάδα. Όπου και να πάει κάποιος σήμερα πίνει (ή τουλάχιστον οφείλει να πιει) εκτός από σινεμά (ή θέατρο-μην ξεχνάμε το 2%), λούνα παρκ και συναυλίες (αυτό το τελευταίο στέκει και δε στέκει, βίβε τεκίλα ο σπονσορέρο). ΡΕ ΜΗΠΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑ ΕΘΝΟΣ ΑΛΚΟΟΛΙΚΩΝ?, ιδιαίτερα μετά τα μεθύσια από τις τόσες νίκες της εθνικής που σερνόμασταν καλοκαιριάτικα τύφλα στην Ομόνοια και στον Πύργο το λευκό;
Εγώ σοβαρά (όχι ότι πριν ήμουν ασόβαρος ή δεν έχω άλλο τρόπο να αρχίζω παράγραφο) ανησυχώ για τους φίλους μου. Άλλοςκάνει κοιλιά απ’το πιώμα, άλλος όλη μέρα είναι λιώμα και άλλος δεν πίνει καθόλου!(αυτός ο τρίτος πολύ ξενέρωτος...). Λέω βέβαια ότι ανησυχώ καθώς οι μανάδες τους, στείλανε καθώς πρέπει βουτυρόπαιδα στην Αθήνα για σπουδές και τις βλέπω να παραλαμβάνουνε τον πότη τον Πανάγο απ’τις ταινίες του 60. Απ’ την πλευρά μου, κάνω τα πάντα με μέτρο (όχι του τύπου «αν η στοίβα σφηνάκια δεν είναι ένα μέτρο δεν στσματάω») και ακολουθώ τη στοργική συμβουλή του πατέρα μου: «αν γυρίσεις σπίτι μεθυσμένος,θα στα κόψω τα ... πόδια», δηλαδή δε μεθάω ποτέ.
Δόγμα του 80’: οι κοπέλες που πίνουν είναι δώρο Θεού.Απάντηση του 2000: ΝΟΜΙΖΕΙΣ! Γιατί έλα που οι περισσότερες το αντέχουν παραπάνω απ’το μέσο άντρα και ενώ νομίζεις ότι τις μεθάς μπορεί να σε μεθάνε και μετά να σε πάνε σπίτι τους και να σ’εκμεταλλευτούν σεξουαλικά!(μα τι λέω, πιωμένος ίμε;ε ίμαι, όχι όχι είμαι, ναι ναι έτσι ύμαι γράφεται). Είμαστε άλωστε η γενιά του 00’ (sixties, seventies…zeros) που θυμίζει έντονα τον αριθμό μιας τουαλέτας όπου οι παρέες εναποθέτουν όσα ενστερνίστικαν σε μια βραδιά (οινο,μπυρο,ουισκο,βοτκο)/ποσίας.
Τη αγνώστω τουαλέτα λοιπόν, του κάθε μαγαζιού, που τόσο απλόχερα συνομιλεί με τη γενιά μας. Γιατί; γιατί και οι άλλες δεν ήταν καλύτερες, γιατί και το ούζο και το τσίπουρο δεν είνα τόσο αθώα, έτσι παππού; (έχουν πάντως καλύτερο μεζέ)
ΒΡΑΔΙΝΟΣ ΦΡΑΠΕΣ
Αν είχα 1 τσιγάρο αυτή τη στιγμή σίγουρα θα το άναβα. Αποφάσισα να γράψω κάτι συγκεκριμένα τώρα, γιατί δεν έχω κάτι να πω και θέλω να δω πόσο μπορώ να συνεχίσω να ποτίζω τη σελίδα με μελάνι που δεν αντιπροσωπεύει τίποτα.
Αν είχα ανάψει το τσιγάρο, αυτή τη στιγμή θα έκανα μια δυνατή τζούρα. Από το σαλόνι ακούγεται ο ήχος του SAW 3 και το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να απορώ πώς τα αδέρφια μου νοίκιασαν αυτή τη μαλακία. Οι ταινίες (και προπαντός οι τρόμου) έχουν την τάση να εκφυλίζονται στα sequel αφήνοντας τους φανς του πρώτου μέρους με μια τσαλακωμένη τελμάτωση της προσμονής όπως λένε οι κριτικοί… με το πουλί στο χέρι όπως λέω εγώ. Το terminator 2 απλά επιβεβαιώνει τον κανόνα για όσους σκέφτηκαν αμέσως την απάντηση.
Το υποθετικό μου τσιγάρο αφήνει μια μεγάλη καύτρα. Κάποια κοπελιά την φώναζαν καύτρα τώρα που το σκέφτομαι αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ ποια. Είναι απίστευτο το πόσο εύκολα ξεχνάμε τις παλιές μας παρέες, τους σχολικούς μας φίλους και τα παλιά στέκια μόλις αποκοπούμε από αυτά. Ακόμα κι αν γυρίσεις πίσω τίποτα δεν είναι όπως παλιά γιατί και συ δεν είσαι πια ο ίδιος. Μάλλον θα πάτησα το PAGE DOWN ΓΙΑΤΙ ΤΟ VIEW POINT ΜΕ ΠΗΓΕ ΤΕΛΕΙΩΣ ΚΑΤΩ ΚΑΘΏΣ ΓΡΆΦΩ. ΤΏΡΑ ΠΟΥ ΤΟ ΒΛΈΠΩ ΠΑΤΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΤΟ CAPS LOCK, αυτή η αλλαγή γλώσσας όλο προβλήματα δημιουργεί!!!
Παρότι δεν είμαι και κανένας καπνιστής το σπίτι σφύζει από τασάκια, αιτιατό των περιστασιακών επισκέψεων του πατέρα που προνοητικός όντας, δεν θα’ θελε οι γόπες του να καταλήγουν στο παρκέ ή σε κάποιο κουτάκι μπύρας, όπως κάναμε στα εφηβικά πάρτυ, όπως κάνουμε ακόμα στα σπίτια των μη καπνιστών. Ας τινάξω λοιπόν τη στάχτη αυτού του ανόσιου μονολόγου σε ένα από αυτά και ας ελπίζουμε πως κάτι θα πω και κάτι καλό.
Το πιο ενδιαφέρον πράγμα που μπορεί να πει κάποιος στο μικρότερο δυνατό χρόνο είναι η κραυγή του. Βέβαια αυτή δεν τη λες ακριβώς, δεν την αφήνεις σαν σημείωμα απελπισίας ή πορδίζουσα αέρια μάζα ούτε την φωνάζεις αφού είναι από μόνη της δυνατή αλλά θα ήταν πιο σωστή η περιγραφή της ως η ενστικτώδης αντίδραση στην βίαιη έκχυση αδρεναλίνης. Από αυτή καταλαβαίνεις πολλά, όπως ακριβώς και στα ζώα που μπορείς να διακρίνεις το άγριο, το δυνατό, το άρρωστο, το επικίνδυνο, το τρυφερό. Έχω δει πολλά σχόλια σε πολλά site να μιλάν για κραυγές μοναξιάς των χρηστών του και μιλώντας για μοναξιά θα αναγκαστώ να κάνω άλλη μια γερή τζούρα…
Στεκόμαστε λοιπόν ενώπιον ενός τεράστιου άλμπουμ απελπισμένων ανθρώπων ή ακόμα χειρότερα είμαστε και μεις κομμάτι αυτής της τεράστιας μοναχικής κραυγής?? Ο πιο μόνος άνθρωπος αυτού του πλανήτη δεν είναι αυτός που δεν έχει κανέναν φίλο αλλά αυτός που δεν έχει κανέναν να συζητήσει πραγματικά, αφού η ύπαρξη του πρώτου δεν εγγυάται το δεύτερο. Αν οι σχέσεις μας είναι (και λέω είναι και όχι έχουν γίνει αφού δεν είναι δυνατόν να ξέρω πως ήταν παλιά) όπως η διασκέδασή μας στα κλαμπ, όπου μιλάς και δεν ακούγεσαι, όπου όταν ακούσεις σπάνια έχεις τη δύναμη για να απαντήσεις τότε την κάτσαμε την βάρκα. Το κυνήγι της ευτυχίας ξεκινά νωρίς το πρωί, με ένα απαλό αεράκι, που περισσότερο να σε ξυπνήσει και να σε ετοιμάσει για τα καθήκοντά σου προσπαθεί παρά να σε δροσίσει… και γίνεται αποπνικτική αύρα στα τρόλεϊ της σταδιοδρομίας για να καταλήξει σε βουβή νηνεμία στο τέρμα των ονείρων μας.
Η αερολογία πάντα ήταν το φόρτε μου…. είμαι το παιδί τηλεόραση.. όσο και να με παρακολουθείς δεν πρόκειται να μάθεις τίποτα. Η άρνηση μου να γράψω αυτή τη ρημάδα την παράγραφο με τα αποτελέσματα-συμπεράσματα με προστατεύει από το να δηλώνω ξεκάθαρη θέση για τα πράγματα (που προς Θεού έχω) οπότε και από το να είμαι υπόλογος γι’ αυτήν. Βέβαια μου στέρησε τον καλό βαθμό στην έκθεση των Πανελληνίων όχι όμως και την σχολή που ήθελα, όχι ότι είχα αποφασίσει οτι θέλω κάτι συγκεκριμένο, αλλά…το καμπανάκι του φούρνου μικροκυμάτων ακούστηκε οπότε είναι ώρα να σβήσω το τσιγάρο μου… μια που πεινάω κιόλας.. χεεχχε
Αν είχα ανάψει το τσιγάρο, αυτή τη στιγμή θα έκανα μια δυνατή τζούρα. Από το σαλόνι ακούγεται ο ήχος του SAW 3 και το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να απορώ πώς τα αδέρφια μου νοίκιασαν αυτή τη μαλακία. Οι ταινίες (και προπαντός οι τρόμου) έχουν την τάση να εκφυλίζονται στα sequel αφήνοντας τους φανς του πρώτου μέρους με μια τσαλακωμένη τελμάτωση της προσμονής όπως λένε οι κριτικοί… με το πουλί στο χέρι όπως λέω εγώ. Το terminator 2 απλά επιβεβαιώνει τον κανόνα για όσους σκέφτηκαν αμέσως την απάντηση.
Το υποθετικό μου τσιγάρο αφήνει μια μεγάλη καύτρα. Κάποια κοπελιά την φώναζαν καύτρα τώρα που το σκέφτομαι αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ ποια. Είναι απίστευτο το πόσο εύκολα ξεχνάμε τις παλιές μας παρέες, τους σχολικούς μας φίλους και τα παλιά στέκια μόλις αποκοπούμε από αυτά. Ακόμα κι αν γυρίσεις πίσω τίποτα δεν είναι όπως παλιά γιατί και συ δεν είσαι πια ο ίδιος. Μάλλον θα πάτησα το PAGE DOWN ΓΙΑΤΙ ΤΟ VIEW POINT ΜΕ ΠΗΓΕ ΤΕΛΕΙΩΣ ΚΑΤΩ ΚΑΘΏΣ ΓΡΆΦΩ. ΤΏΡΑ ΠΟΥ ΤΟ ΒΛΈΠΩ ΠΑΤΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΤΟ CAPS LOCK, αυτή η αλλαγή γλώσσας όλο προβλήματα δημιουργεί!!!
Παρότι δεν είμαι και κανένας καπνιστής το σπίτι σφύζει από τασάκια, αιτιατό των περιστασιακών επισκέψεων του πατέρα που προνοητικός όντας, δεν θα’ θελε οι γόπες του να καταλήγουν στο παρκέ ή σε κάποιο κουτάκι μπύρας, όπως κάναμε στα εφηβικά πάρτυ, όπως κάνουμε ακόμα στα σπίτια των μη καπνιστών. Ας τινάξω λοιπόν τη στάχτη αυτού του ανόσιου μονολόγου σε ένα από αυτά και ας ελπίζουμε πως κάτι θα πω και κάτι καλό.
Το πιο ενδιαφέρον πράγμα που μπορεί να πει κάποιος στο μικρότερο δυνατό χρόνο είναι η κραυγή του. Βέβαια αυτή δεν τη λες ακριβώς, δεν την αφήνεις σαν σημείωμα απελπισίας ή πορδίζουσα αέρια μάζα ούτε την φωνάζεις αφού είναι από μόνη της δυνατή αλλά θα ήταν πιο σωστή η περιγραφή της ως η ενστικτώδης αντίδραση στην βίαιη έκχυση αδρεναλίνης. Από αυτή καταλαβαίνεις πολλά, όπως ακριβώς και στα ζώα που μπορείς να διακρίνεις το άγριο, το δυνατό, το άρρωστο, το επικίνδυνο, το τρυφερό. Έχω δει πολλά σχόλια σε πολλά site να μιλάν για κραυγές μοναξιάς των χρηστών του και μιλώντας για μοναξιά θα αναγκαστώ να κάνω άλλη μια γερή τζούρα…
Στεκόμαστε λοιπόν ενώπιον ενός τεράστιου άλμπουμ απελπισμένων ανθρώπων ή ακόμα χειρότερα είμαστε και μεις κομμάτι αυτής της τεράστιας μοναχικής κραυγής?? Ο πιο μόνος άνθρωπος αυτού του πλανήτη δεν είναι αυτός που δεν έχει κανέναν φίλο αλλά αυτός που δεν έχει κανέναν να συζητήσει πραγματικά, αφού η ύπαρξη του πρώτου δεν εγγυάται το δεύτερο. Αν οι σχέσεις μας είναι (και λέω είναι και όχι έχουν γίνει αφού δεν είναι δυνατόν να ξέρω πως ήταν παλιά) όπως η διασκέδασή μας στα κλαμπ, όπου μιλάς και δεν ακούγεσαι, όπου όταν ακούσεις σπάνια έχεις τη δύναμη για να απαντήσεις τότε την κάτσαμε την βάρκα. Το κυνήγι της ευτυχίας ξεκινά νωρίς το πρωί, με ένα απαλό αεράκι, που περισσότερο να σε ξυπνήσει και να σε ετοιμάσει για τα καθήκοντά σου προσπαθεί παρά να σε δροσίσει… και γίνεται αποπνικτική αύρα στα τρόλεϊ της σταδιοδρομίας για να καταλήξει σε βουβή νηνεμία στο τέρμα των ονείρων μας.
Η αερολογία πάντα ήταν το φόρτε μου…. είμαι το παιδί τηλεόραση.. όσο και να με παρακολουθείς δεν πρόκειται να μάθεις τίποτα. Η άρνηση μου να γράψω αυτή τη ρημάδα την παράγραφο με τα αποτελέσματα-συμπεράσματα με προστατεύει από το να δηλώνω ξεκάθαρη θέση για τα πράγματα (που προς Θεού έχω) οπότε και από το να είμαι υπόλογος γι’ αυτήν. Βέβαια μου στέρησε τον καλό βαθμό στην έκθεση των Πανελληνίων όχι όμως και την σχολή που ήθελα, όχι ότι είχα αποφασίσει οτι θέλω κάτι συγκεκριμένο, αλλά…το καμπανάκι του φούρνου μικροκυμάτων ακούστηκε οπότε είναι ώρα να σβήσω το τσιγάρο μου… μια που πεινάω κιόλας.. χεεχχε
Το manifesto του "ΘΕΛΩ"
Θέλω γλυκά, πολλά γλυκά! Από κείνα που λερώνουνετα χέρια σου με σοκολάτα όταν τα πιάσεις.Και γυναίκες, πολλές γυναίκες. Από κείνες που στα δύο κόβεται η ψυχή σου όταν τις αγαπήσεις.Και όσο το δυνατόν περισσότερους φίλους. Από κείνους που όταν βγείς μαζί τους, ξυπνάς την επόμενη σε μέρη που δεν ξέρεις, με έναν πονοκέφαλο γιγάντιο να παιανίζει τα τραγούδια που μισείς στη μέγιστη ένταση.
Γιατί ανάμνηση δεν θα'χω άλλη απ'τις ουλές μου, να ξεναγεννηθώ δεν θα καταφέρω παρά μόνο όσες φορές έχω πεθάνει και πίστεψέ με, στο μεσοδιάστημα αυτό του σκοταδιού και του φωτός, ξεπλένεται η ψυχή μας και γίνεται πάλι νέα.Τέλος θέλω σεβασμό. Τόσον που να βγάζουν τα καπέλα τους οι άλλοι όταν περνάω και να καμαρώνουν οι δικοί μου για τη μεγάλη μου αξία.
Αλλά μέχρι όλα αυτά να πάρω, θέλω κρυφά τα θέλω μου να μείνουν γιατί εγώ δεν φταίω που τη νύχτα βιαστικά τρυπώνουν στο μυαλό μου και ... ντρέπομαι γι'αυτά. Θέλω να νομίζουν πως θέλω ειρήνη και αγάπη και έναν καλύτερο κόσμο όπως όλοι οι άλλοι! Θέλω να πιστέψουν πως κι εγώ τη γη θέλω να σώσω όπως όλοι οι άλλοι και ότι είμαι έτοιμος ακόμα και να πιω λιγότερο νερό για να μείνει έτσι για τους υπόλοιπους. Έτσι είναι, δε νομίζω να μου λένε ψέμματα και στεναχωριέμαι που κάθε φοράπου κάποιος λέει σε μια γυναίκα "θέλω να σε γνωρίσω" το καχύποπτομυαλό μου ακούει "θέλω να σε γαμήσω", κάθε φορά που κάποια λέει σε κάποιον "θέλω να μείνω μόνη" ακούω "θέλω να πάω με άλλον", όποτε λένε "θέλω την εμπιστοσύνη σου" ακούω "θέλω τα λεφτά σου" και το "θέλουμε διαφάνεια ακούγεται θέλουμε να τα κουκουλώσουμε" στα δικά μου αυτιά.
Έτσι μπερδεύεται το θέλω μου με αυτό που θα'θελε να είναι και είναι κρίμα. Γιατί αν θέλω κάτι άδικο και άσχημο και τόσο πια παράξενο (ΑΝ), θα 'ταν καλύτερα να μπορώ να κριθώ και να επικριθώ γι'αυτό και να μην μασκαρεύομαι κάτω απ'το παπλωμα των μοντέρνων μας δηθεν επιδιώξεων. Και συγχωρέστε με, δεν έπρεπε να πω "μας"...θα μπερδευτηκα. Το δικό σας θέλω ξέρω είναι αγνό... παρθένο κι άσπιλο θαρρώ.
Γιατί ανάμνηση δεν θα'χω άλλη απ'τις ουλές μου, να ξεναγεννηθώ δεν θα καταφέρω παρά μόνο όσες φορές έχω πεθάνει και πίστεψέ με, στο μεσοδιάστημα αυτό του σκοταδιού και του φωτός, ξεπλένεται η ψυχή μας και γίνεται πάλι νέα.Τέλος θέλω σεβασμό. Τόσον που να βγάζουν τα καπέλα τους οι άλλοι όταν περνάω και να καμαρώνουν οι δικοί μου για τη μεγάλη μου αξία.
Αλλά μέχρι όλα αυτά να πάρω, θέλω κρυφά τα θέλω μου να μείνουν γιατί εγώ δεν φταίω που τη νύχτα βιαστικά τρυπώνουν στο μυαλό μου και ... ντρέπομαι γι'αυτά. Θέλω να νομίζουν πως θέλω ειρήνη και αγάπη και έναν καλύτερο κόσμο όπως όλοι οι άλλοι! Θέλω να πιστέψουν πως κι εγώ τη γη θέλω να σώσω όπως όλοι οι άλλοι και ότι είμαι έτοιμος ακόμα και να πιω λιγότερο νερό για να μείνει έτσι για τους υπόλοιπους. Έτσι είναι, δε νομίζω να μου λένε ψέμματα και στεναχωριέμαι που κάθε φοράπου κάποιος λέει σε μια γυναίκα "θέλω να σε γνωρίσω" το καχύποπτομυαλό μου ακούει "θέλω να σε γαμήσω", κάθε φορά που κάποια λέει σε κάποιον "θέλω να μείνω μόνη" ακούω "θέλω να πάω με άλλον", όποτε λένε "θέλω την εμπιστοσύνη σου" ακούω "θέλω τα λεφτά σου" και το "θέλουμε διαφάνεια ακούγεται θέλουμε να τα κουκουλώσουμε" στα δικά μου αυτιά.
Έτσι μπερδεύεται το θέλω μου με αυτό που θα'θελε να είναι και είναι κρίμα. Γιατί αν θέλω κάτι άδικο και άσχημο και τόσο πια παράξενο (ΑΝ), θα 'ταν καλύτερα να μπορώ να κριθώ και να επικριθώ γι'αυτό και να μην μασκαρεύομαι κάτω απ'το παπλωμα των μοντέρνων μας δηθεν επιδιώξεων. Και συγχωρέστε με, δεν έπρεπε να πω "μας"...θα μπερδευτηκα. Το δικό σας θέλω ξέρω είναι αγνό... παρθένο κι άσπιλο θαρρώ.
ΤΕΣΤ ΚΑΦΡΙΛΑΣ
Όσες γυναικες κανουν το τεστ, να πραγματοποιησουν τις καταλληλες αλλαγές στο φύλλο του κειμένου.Στειλτε τα αποτελέσματα,να δουμε ποσο καφροι είστε τελικά..
-Βλέπεις 1 κουτακι αναψυκτικου πεταμένο στο δρόμο,εσύ:
α)το μαζεύεις και το πετάς στον κάλαθο
β)το προσπερνάς
γ)το κλωτσας να παει στο δρόμο ή να πετύχει τον κοντινο 15ρη σκειτερ
δ)το σηκώνεις και κοιτας αν έχει μεινει τιποτα μέσα να πιεις
-Περνας απο τραπεζακι στο Συνταγμα όπου κανει ερανο η Γκρινπις,εσύ:
α)Αφηνεις κατι για το καλο του πλανητη
β)Αφηνεις τους περιεργους πισω σου και συνεχιζεις κανονικα το δρομο σου
γ)Πλησιαζεις το τραπέζι,βγαζεις 1 σειρα απο 50ευρα,τα μετρας...και αφήνεις 10 λεπτά
δ)Πλησιαζεις το τραπέζι,παιρνεις 1 βαθια ανάσα και ριχνεις 1 χλέπα στο καλαθι του εράνου(αν καποιος σου πει κατι,τον κλανεις)
-Ο καλυτερος σου φιλος,εκλεισε double dateμε την κοπέλα του και 1 φιλη της.Δυστυχως αυτή ειναι επιεικώς μπαζο,πολύ καλη και πρόθυμη ωστόσο.Εσυ:
α)Φέρεσαι καλα και αφήνεις να εννοηθεί πως μονο φιλοι μπορείτε να είστε
β)την αγνοεις,χωρις να σπάζεσαι ιδιαίτερα απο την παρουσια της
γ)Την πέφτεις σε άσχετες γκόμενες στο μαγαζί και όταν σου μιλαει της απαντας με ατάκεςτυπου "μια στιγμη να μεθυσω","θα σε πηγαινασπιτι μου,αλλα η κτηνοβασια απαγορευεται"και "εσύ τι έχεις ντυθεί σήμερα?"(αν σου απαντησει"εσύ τι έχεις ντυθεί?,λες "συνοδός αγελάδων")
δ)Πίνεις 5-6 μπυρες,την πας σπιτι σου,της φοραςμια σακούλα και....τον τρως τον παστουρμά
-Μια ποοολύ όμορφη γυναικα υπάρχει στο χώρο τηςδουλειάς σου(σχολή,γραφείο,...)Εσύ:
α)Την κατάλληλη στιγμή της ζητάς να βγείτε(τις υπόλοιπεςστιγμές προετοιμαζες το έδαφος)β)Την αγνοείς,αφου πιστεύεις πως δεν έχεις ελπίδες μαζί της
γ)Της πετάς σποντες τυπου "παχυναμε παχυναμε?","σκουπισου έχεις πιτυρίδα στον ώμο","μεγάλη πουτάνα η τριχόπτωση ε?" και "τι αφρο ξυρίσματος χρησιμοποιείς?"
δ)Της πετάς σποντες τυπου "αυτό το στοματάκι θα το χυσουμε καμια ώρα?","πόσο παει η ώρα?""πολύ τυχερός ο αντρας που γαμαει τετοια κωλάρα","εχω γεννεθλια αυριο,έλα απ το σπιτι ,θα κοψουμετουρτα,θα χορεψουμε,θα κανουμε καμια παρτουζα.."
-Σ'ενα καλο εστιατόριο,η παραγγελία σου οχι μονο αργησε αλλά είναι και λανθασμένη.Εσύ:
α)Μιλάς στον σερβιτόρο για το πωςθα διορθωθει το πρόβλημα
β)To τρως anyway,αφού όλα καλα είναι μωρέ
γ)Ζητάς να δεις τον διευθυντη και απαιτεις απ αυτόν να απολυθεί το γκαρσονι
δ)Αρχιζεις να φωνάζεις για κατσαρίδαή μυξα στο φαι σου
-Σε 1 μεγαλη αιθουσα σινεμα δεν ειναι παρά μόνο 3-4 50ρηδεςστις μπροστινες θεσεις,εσυ και ο δεσμός σουπου ζητά επίμονα γουτσου-γουτσου παρα τηνπροφανή ελλειψη όρεξης από μέρους σου.Εσύ:
α)Δινεις καποια φιλακια και αφήνειςυποσχέσεις για αργότερα
β)Κοβεις τα πολλα πολλα καιπαρακολουθεις την ταινια
γ)Λες "αν ειναι να συνεχίσουμε,να μου πληρωσειςτο εισητηριο για την ταινια που δεν θα δω"
δ)Τα πετάς όλα έξω και κάνειςτο σινεμα...θέατρο(του δρόμου)
-Στο σπιτι βλεπουν 1 ταινια που εσύ έχεις ήδηδει και χανεις έτσι το αγαπημένο σου πρόγραμμαΕσυ:
α)Τους αφήνεις αφου σε προλαβαν
β)Καθεσαι και την ξαναβλέπεις
γ)Τους λες το τέλος
δ)Καθεσαι μαζι τους,βγαζεις τα παπουτσια καιτους διώχνεις με τη μυρωδια των ποδιων σου
Αν έχεις περισσότερα:
(α)->Είσαι καλό παιδι και αν δεν είσαι φίλοςμου να γινεις!Τη σημερον ημερά σπανίζουν τέτοιοι μαλάκες ^&#^*& εεε ...ανθρωποι ηθελα να πω
(β)->Μια μερα θα ξυπνησεις,θα ποναει ο κώλος σου και δεν θα ξερεις ποιός σεσοδόμισε!!Ξύπνα..για το Θεό!Τη ζωη τη ζουμε,δεν περιμένουμε να περάσει!!!!!!
(γ)->Ουουουουου 666,the number of the beast!παλιανθρωπε,βελζεβουλη,κωλονοσκοπικο εξάρτημα της κακιας ώρας!Μη μου μιλας,θα πρεπε να ντρεπεσαι!
(δ)->Κααααααααααφρε!ε καφρε!Χαλασε το γιαουρτι στο ψυγείο,θα το πετάξεις καμια ώρα?Θα σταματησεις να κλανεις μπροστα σε όσους πρωτογνωρίζεις?Πότεθα σταματησεις να σκαλίζεις τη μύτη και να τρως τανύχια σου???Η καφριλα δεν είναι επάγγελμα!!!.... ..............Ή ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ????
-Βλέπεις 1 κουτακι αναψυκτικου πεταμένο στο δρόμο,εσύ:
α)το μαζεύεις και το πετάς στον κάλαθο
β)το προσπερνάς
γ)το κλωτσας να παει στο δρόμο ή να πετύχει τον κοντινο 15ρη σκειτερ
δ)το σηκώνεις και κοιτας αν έχει μεινει τιποτα μέσα να πιεις
-Περνας απο τραπεζακι στο Συνταγμα όπου κανει ερανο η Γκρινπις,εσύ:
α)Αφηνεις κατι για το καλο του πλανητη
β)Αφηνεις τους περιεργους πισω σου και συνεχιζεις κανονικα το δρομο σου
γ)Πλησιαζεις το τραπέζι,βγαζεις 1 σειρα απο 50ευρα,τα μετρας...και αφήνεις 10 λεπτά
δ)Πλησιαζεις το τραπέζι,παιρνεις 1 βαθια ανάσα και ριχνεις 1 χλέπα στο καλαθι του εράνου(αν καποιος σου πει κατι,τον κλανεις)
-Ο καλυτερος σου φιλος,εκλεισε double dateμε την κοπέλα του και 1 φιλη της.Δυστυχως αυτή ειναι επιεικώς μπαζο,πολύ καλη και πρόθυμη ωστόσο.Εσυ:
α)Φέρεσαι καλα και αφήνεις να εννοηθεί πως μονο φιλοι μπορείτε να είστε
β)την αγνοεις,χωρις να σπάζεσαι ιδιαίτερα απο την παρουσια της
γ)Την πέφτεις σε άσχετες γκόμενες στο μαγαζί και όταν σου μιλαει της απαντας με ατάκεςτυπου "μια στιγμη να μεθυσω","θα σε πηγαινασπιτι μου,αλλα η κτηνοβασια απαγορευεται"και "εσύ τι έχεις ντυθεί σήμερα?"(αν σου απαντησει"εσύ τι έχεις ντυθεί?,λες "συνοδός αγελάδων")
δ)Πίνεις 5-6 μπυρες,την πας σπιτι σου,της φοραςμια σακούλα και....τον τρως τον παστουρμά
-Μια ποοολύ όμορφη γυναικα υπάρχει στο χώρο τηςδουλειάς σου(σχολή,γραφείο,...)Εσύ:
α)Την κατάλληλη στιγμή της ζητάς να βγείτε(τις υπόλοιπεςστιγμές προετοιμαζες το έδαφος)β)Την αγνοείς,αφου πιστεύεις πως δεν έχεις ελπίδες μαζί της
γ)Της πετάς σποντες τυπου "παχυναμε παχυναμε?","σκουπισου έχεις πιτυρίδα στον ώμο","μεγάλη πουτάνα η τριχόπτωση ε?" και "τι αφρο ξυρίσματος χρησιμοποιείς?"
δ)Της πετάς σποντες τυπου "αυτό το στοματάκι θα το χυσουμε καμια ώρα?","πόσο παει η ώρα?""πολύ τυχερός ο αντρας που γαμαει τετοια κωλάρα","εχω γεννεθλια αυριο,έλα απ το σπιτι ,θα κοψουμετουρτα,θα χορεψουμε,θα κανουμε καμια παρτουζα.."
-Σ'ενα καλο εστιατόριο,η παραγγελία σου οχι μονο αργησε αλλά είναι και λανθασμένη.Εσύ:
α)Μιλάς στον σερβιτόρο για το πωςθα διορθωθει το πρόβλημα
β)To τρως anyway,αφού όλα καλα είναι μωρέ
γ)Ζητάς να δεις τον διευθυντη και απαιτεις απ αυτόν να απολυθεί το γκαρσονι
δ)Αρχιζεις να φωνάζεις για κατσαρίδαή μυξα στο φαι σου
-Σε 1 μεγαλη αιθουσα σινεμα δεν ειναι παρά μόνο 3-4 50ρηδεςστις μπροστινες θεσεις,εσυ και ο δεσμός σουπου ζητά επίμονα γουτσου-γουτσου παρα τηνπροφανή ελλειψη όρεξης από μέρους σου.Εσύ:
α)Δινεις καποια φιλακια και αφήνειςυποσχέσεις για αργότερα
β)Κοβεις τα πολλα πολλα καιπαρακολουθεις την ταινια
γ)Λες "αν ειναι να συνεχίσουμε,να μου πληρωσειςτο εισητηριο για την ταινια που δεν θα δω"
δ)Τα πετάς όλα έξω και κάνειςτο σινεμα...θέατρο(του δρόμου)
-Στο σπιτι βλεπουν 1 ταινια που εσύ έχεις ήδηδει και χανεις έτσι το αγαπημένο σου πρόγραμμαΕσυ:
α)Τους αφήνεις αφου σε προλαβαν
β)Καθεσαι και την ξαναβλέπεις
γ)Τους λες το τέλος
δ)Καθεσαι μαζι τους,βγαζεις τα παπουτσια καιτους διώχνεις με τη μυρωδια των ποδιων σου
Αν έχεις περισσότερα:
(α)->Είσαι καλό παιδι και αν δεν είσαι φίλοςμου να γινεις!Τη σημερον ημερά σπανίζουν τέτοιοι μαλάκες ^&#^*& εεε ...ανθρωποι ηθελα να πω
(β)->Μια μερα θα ξυπνησεις,θα ποναει ο κώλος σου και δεν θα ξερεις ποιός σεσοδόμισε!!Ξύπνα..για το Θεό!Τη ζωη τη ζουμε,δεν περιμένουμε να περάσει!!!!!!
(γ)->Ουουουουου 666,the number of the beast!παλιανθρωπε,βελζεβουλη,κωλονοσκοπικο εξάρτημα της κακιας ώρας!Μη μου μιλας,θα πρεπε να ντρεπεσαι!
(δ)->Κααααααααααφρε!ε καφρε!Χαλασε το γιαουρτι στο ψυγείο,θα το πετάξεις καμια ώρα?Θα σταματησεις να κλανεις μπροστα σε όσους πρωτογνωρίζεις?Πότεθα σταματησεις να σκαλίζεις τη μύτη και να τρως τανύχια σου???Η καφριλα δεν είναι επάγγελμα!!!.... ..............Ή ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ????
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)