ΒΡΑΔΙΝΟΣ ΦΡΑΠΕΣ

Αν είχα 1 τσιγάρο αυτή τη στιγμή σίγουρα θα το άναβα. Αποφάσισα να γράψω κάτι συγκεκριμένα τώρα, γιατί δεν έχω κάτι να πω και θέλω να δω πόσο μπορώ να συνεχίσω να ποτίζω τη σελίδα με μελάνι που δεν αντιπροσωπεύει τίποτα.
Αν είχα ανάψει το τσιγάρο, αυτή τη στιγμή θα έκανα μια δυνατή τζούρα. Από το σαλόνι ακούγεται ο ήχος του SAW 3 και το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να απορώ πώς τα αδέρφια μου νοίκιασαν αυτή τη μαλακία. Οι ταινίες (και προπαντός οι τρόμου) έχουν την τάση να εκφυλίζονται στα sequel αφήνοντας τους φανς του πρώτου μέρους με μια τσαλακωμένη τελμάτωση της προσμονής όπως λένε οι κριτικοί… με το πουλί στο χέρι όπως λέω εγώ. Το terminator 2 απλά επιβεβαιώνει τον κανόνα για όσους σκέφτηκαν αμέσως την απάντηση.
Το υποθετικό μου τσιγάρο αφήνει μια μεγάλη καύτρα. Κάποια κοπελιά την φώναζαν καύτρα τώρα που το σκέφτομαι αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ ποια. Είναι απίστευτο το πόσο εύκολα ξεχνάμε τις παλιές μας παρέες, τους σχολικούς μας φίλους και τα παλιά στέκια μόλις αποκοπούμε από αυτά. Ακόμα κι αν γυρίσεις πίσω τίποτα δεν είναι όπως παλιά γιατί και συ δεν είσαι πια ο ίδιος. Μάλλον θα πάτησα το PAGE DOWN ΓΙΑΤΙ ΤΟ VIEW POINT ΜΕ ΠΗΓΕ ΤΕΛΕΙΩΣ ΚΑΤΩ ΚΑΘΏΣ ΓΡΆΦΩ. ΤΏΡΑ ΠΟΥ ΤΟ ΒΛΈΠΩ ΠΑΤΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΤΟ CAPS LOCK, αυτή η αλλαγή γλώσσας όλο προβλήματα δημιουργεί!!!
Παρότι δεν είμαι και κανένας καπνιστής το σπίτι σφύζει από τασάκια, αιτιατό των περιστασιακών επισκέψεων του πατέρα που προνοητικός όντας, δεν θα’ θελε οι γόπες του να καταλήγουν στο παρκέ ή σε κάποιο κουτάκι μπύρας, όπως κάναμε στα εφηβικά πάρτυ, όπως κάνουμε ακόμα στα σπίτια των μη καπνιστών. Ας τινάξω λοιπόν τη στάχτη αυτού του ανόσιου μονολόγου σε ένα από αυτά και ας ελπίζουμε πως κάτι θα πω και κάτι καλό.
Το πιο ενδιαφέρον πράγμα που μπορεί να πει κάποιος στο μικρότερο δυνατό χρόνο είναι η κραυγή του. Βέβαια αυτή δεν τη λες ακριβώς, δεν την αφήνεις σαν σημείωμα απελπισίας ή πορδίζουσα αέρια μάζα ούτε την φωνάζεις αφού είναι από μόνη της δυνατή αλλά θα ήταν πιο σωστή η περιγραφή της ως η ενστικτώδης αντίδραση στην βίαιη έκχυση αδρεναλίνης. Από αυτή καταλαβαίνεις πολλά, όπως ακριβώς και στα ζώα που μπορείς να διακρίνεις το άγριο, το δυνατό, το άρρωστο, το επικίνδυνο, το τρυφερό. Έχω δει πολλά σχόλια σε πολλά site να μιλάν για κραυγές μοναξιάς των χρηστών του και μιλώντας για μοναξιά θα αναγκαστώ να κάνω άλλη μια γερή τζούρα…
Στεκόμαστε λοιπόν ενώπιον ενός τεράστιου άλμπουμ απελπισμένων ανθρώπων ή ακόμα χειρότερα είμαστε και μεις κομμάτι αυτής της τεράστιας μοναχικής κραυγής?? Ο πιο μόνος άνθρωπος αυτού του πλανήτη δεν είναι αυτός που δεν έχει κανέναν φίλο αλλά αυτός που δεν έχει κανέναν να συζητήσει πραγματικά, αφού η ύπαρξη του πρώτου δεν εγγυάται το δεύτερο. Αν οι σχέσεις μας είναι (και λέω είναι και όχι έχουν γίνει αφού δεν είναι δυνατόν να ξέρω πως ήταν παλιά) όπως η διασκέδασή μας στα κλαμπ, όπου μιλάς και δεν ακούγεσαι, όπου όταν ακούσεις σπάνια έχεις τη δύναμη για να απαντήσεις τότε την κάτσαμε την βάρκα. Το κυνήγι της ευτυχίας ξεκινά νωρίς το πρωί, με ένα απαλό αεράκι, που περισσότερο να σε ξυπνήσει και να σε ετοιμάσει για τα καθήκοντά σου προσπαθεί παρά να σε δροσίσει… και γίνεται αποπνικτική αύρα στα τρόλεϊ της σταδιοδρομίας για να καταλήξει σε βουβή νηνεμία στο τέρμα των ονείρων μας.
Η αερολογία πάντα ήταν το φόρτε μου…. είμαι το παιδί τηλεόραση.. όσο και να με παρακολουθείς δεν πρόκειται να μάθεις τίποτα. Η άρνηση μου να γράψω αυτή τη ρημάδα την παράγραφο με τα αποτελέσματα-συμπεράσματα με προστατεύει από το να δηλώνω ξεκάθαρη θέση για τα πράγματα (που προς Θεού έχω) οπότε και από το να είμαι υπόλογος γι’ αυτήν. Βέβαια μου στέρησε τον καλό βαθμό στην έκθεση των Πανελληνίων όχι όμως και την σχολή που ήθελα, όχι ότι είχα αποφασίσει οτι θέλω κάτι συγκεκριμένο, αλλά…το καμπανάκι του φούρνου μικροκυμάτων ακούστηκε οπότε είναι ώρα να σβήσω το τσιγάρο μου… μια που πεινάω κιόλας.. χεεχχε